Lhosar tashi delek!
Gelukkig Tibetaans nieuwjaar!
En dat wordt groots gevierd in dit klooster met een hele week lang 12 uur per dag tibetaanse mantra's opzeggen en mediteren. De slechte karma loslaten door symbolisch een boze god te verbranden. Er worden nieuwe Tibetaanse vlaggen gehezen en 2 weken geen school (dat vinden de kids natuurlijk het belangrijkste van alles). Dina en ik staan elke ochtend om 5 uur op, doen yoga op ons balkon, nemen een snelle koude douche en staan klaar voor de deur van de Puja zaal om 6 uur 's ochtends. We nemen onze mala beads die we van de manager hebben gekregen braaf mee en herhalen de tibetaanse mantra 'om vajra kilikilaya him fhed' dagelijks zo'n 1000 keer en mediteren voor 3 uur per dag. Na onze actieve ochtend begint de dag om 9 uur en doen we niks anders dan op het gras liggen, voetballen met de kids en tekenen. Het is een meditatief leven dat we hier dagelijks hebben. De simpelheid van het bestaan spreekt me ontzettend aan. In de avonden praten we met de oudere monniken die Boeddhisme studeren voor 10 jaar en al onze nieuwsgierige vragen beantwoorden en wij leren ze over de wijde wereld dat zich buiten deze muren afspeelt.

Een paar dagen geleden zijn Dina en ik naar een ander klooster op een hoge heuvel gelopen. We konden vanaf daar ons klooster tussen alle hoge gebouwen zien liggen. En we dachten bij onszelf, in dat gebouw wat vanaf hier gewoon een gebouw is als alle andere, in dat gebouw spenderen meer dan 100 monniken hun jeugd, wordt er tot de goden gesproken en ontmoeten reizigers elkaar van over de hele wereld. In dat gebouw waar wij een kamer delen worden gedachten gevormd, lama's ontdekt en levenlessen geleerd. En dat lijkt vanaf hier 'gewoon' alleen maar een stukje grond waar muren een vierkant creëeren.